نظرات ياداشت دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت..

مرا چشمي ست.. خون افشان ز دستِ آن کمان ابرو

جهان پر فتنه خواهد شد از آن چشم و از آن ابرو

جهان پير است و بي بنياد از اين فرهاد کش فرياد

الا اي همنشين دل که يارانت برفت از ياد

خدا را اي رقيب امشب زماني ديده بر هم نه

که من با لعل خاموشش نهاني صد سخن دارم

تو کافر دل نمي بندي نقاب زلف ُو مي ترسم

که مهرابم بگرداند خم آن دل ستان ابرو

مرا چشمي ست ، خون افشان..

پاسخ

ماييم و آب ديده در کنج غم خزيده...